SEMISICLUS

SEMISICLUS

cuius una facies ramum plantae balsami refert, in quo Inscriprio Mul Enghet, i. e. Circumcisionis tempore: altera palmam exhibet, cum epigraphe, Menghabo, h. e. a pinguedine: omnium vetustissimus, quipe tempore Iosuae cuius, quando Deus filios Israel circumcidi praecepit, asservatur in Musaeo Kircheriano, Romae, uti docet Georg. de Sepibus in Descr. eius p. 48. Coeterum Semisiclus seu didrachmus sacer, quotannis a Iudaeis Templo pensitari solitus est usque ad Vespasiani tempora, cum itidem ad Romanos etiam ipsum hoc translatum est, Ioseph. Halos. l. 7. c. 27. Prius enim, a quo Iudaea sub Romanorum potestatem redacta est, uti semisiclum Deo, ita alterum semisiclum pendere Romanis coacti sunt Iudaei. Cum enim Romani in Iudaicis rationibus ac institutis viderent istiusmodi capitationem sacram, non solum in ditione Israelitica, sed passim per orbem terrarum inter Iudaeos, obtinere, inde forte mensuram tributi Caesariani, utpote aequalis imponendi, sumpserant; non dubitantes, quin nemo magis imparem, ob census discrimen, solutionem eiusdem, quam sacri didrachmi, causaretur, utcumque cuilibet praestatio annua iam dupla esset. Vespasianus postmodum et alterum semisiclum, quem hactenus Templo separatim pependerant Iudaei, Capitolio solvi iussit etc. Qua de re vide Ioann. Seldenum de Iure Nat. et Gent. secundum Instit. Hebraeor. l. 6. c. 18. aliquid etiam supra voce Drachma.